Słowa w ciemności. Rozmowy z dziećmi.
Vanda Junknaite
Czy potrafimy rozmawiać o miłości, przyjaźni, radości, wartości życia? Czy potrafimy skonfrontować się z ludzkim cierpieniem, niesprawiedliwością, śmiercią, krzywdą?
Czy jako ludzie dorośli jesteśmy w stanie przedstawić nasz pogląd na te trudne kwestie dzieciom? Czy mamy w ogóle taką gotowość, by usiąść z dzieckiem i porozmawiać o czymś innym, trudniejszym niż codzienne sprawy?
Książka "Słowa w ciemności. Rozmowy z dziećmi" jest pozycją niezwykłą. Nie ma tutaj interpretacji, fachowych wyjaśnień, omówień. Są tylko słowa. Słowa trudne, zadziwiające, często bolesne.
Czytelnik musi stanąć oko w oko z cierpieniem dzieci, ich sposobami radzenia sobie, interpretacji świata i tego co je spotkało. Przez 16 wywiadów dowiemy się, jak najmłodsi rozumieją życie,
co jest najważniejsze, co chciałyby zmienić.
Słowa te mogą okazać się trudne dla dorosłego czytelnika i skłaniać do refleksji - czy mam w sobie tyle siły, by pokazać dziecku świat, czy to co daję, jest właśnie tym,
co dzieci chciałyby dostać, czy ignoruję potrzeby dziecka tłumacząc tym, że są jeszcze zbyt małe, zbyt skrzywdzone, zbyt niepełnosprawne, by zrozumieć? No i w końcu najważniejsze
pytanie: kto tak naprawdę boi się rozmowy o tych najtrudniejszych kwestiach?
Razem z autorką będziemy świadkami autentycznych rozmów z dziećmi z krwi i kości - często poturbowanymi przez życie, rodziców. Nikt tu się nie boi pytać, prowokować, roztrząsać trudne kwestie, nikt też nie boi się odpowiadać.
Jeśli jesteś osobą w trudnej sytuacji, jeśli czujesz, że twoje życie nie wygląda do końca tak jak powinno, ale nie wiesz czego ci brakuje, gdzie zgubiłeś sens, jeśli nie wiesz już, czym jest,
a czym powinna być wiara, miłość, nadzieja, jeśli chcesz spojrzeć na coś z innej, prostszej, ale jakże prawdziwej perspektywy, to ta pozycja jest właśnie dla ciebie. Jeśli nie oczekujesz porad,
wskazówek, ciągnięcia za rękę, ale chcesz znów spojrzeć na trudne sprawy z prostotą dziecka - koniecznie sięgnij po tę pozycję.
"Dlaczego tak ważne jest, żeby rozumieć, że żyjemy? Można po prostu żyć. Czy to by nie wystarczyło? - Myślę, że jeśli człowiek nie rozumie, że żyje, to połowa wartości życia znika.
Myślę, że i dzieci, i dorośli - nie wszyscy rozumieją, że nie rozumieją, co to jest życie."
Autorka recenzji: Sylwia Wolna
|
|
|
