Sztuka Płakania
reżyseria: Peter Schonau Fog
Gatunek: dramat
Akcja filmu rozgrywa się w Dani . Jest to opowieść o losach 5 osobowej rodziny, której życie nie należy do najłatwiejszych. Ojciec, głowa rodziny, to człowiek o niespełnionych ambicjach, który całymi dniami
użala się nad sobą, terroryzując swoich bliskich groźbami popełnienia samobójstwa. Dzieci, chcąc zapobiec tragedii, ze wszystkich sił starają się uszczęśliwić tatę. Najmłodszy syn Alan pełni w domu funkcje
mediatora, chcąc naprawić relacje rodzinne i oddalić od swojego ojca poczucie smutku i rozpaczy, dopuszcza się czynów, które nie są społecznie akceptowane. Każdemu działaniu przyświeca jednak ważny cel- szczęście
ojca i dobro najbliższych. Alan to jednak niewinny jedenastolatek, nie świadomy dramatu, jaki rozgrywa się pod dachem jego domu. Z każdą minutą tej historii odkrywa, że jego starania są okupione cierpieniem siostry.
Zaczyna dostrzegać, iż krystaliczna postać ukochanego ojca, nosi na sobie olbrzymią skazę. W tym momencie pojawia się w nim bunt , jednak chłopiec nie potrafi do końca przeciwstawić się systemowi, jaki zapanował w domu.
Całej tragedii przygląda się bierna matka, która już dawno temu wycofała się z życia rodziny, dając mężowi ciche przyzwolenie na krzywdzenie własnych dzieci . Kiedy córka Sanne przestaje radzić sobie z traumą, jaką zgotowali
jej najbliżsi, zostaje przewieziona do szpitala psychiatrycznego. Tam, podczas wizyty brata, na światło dzienne wychodzi skrupulatnie skrywany sekret. Ojcu dzieci zostaje postawiony zarzut przemocy seksualnej, jednak ten
do końca stara się manipulować rodziną i opinią publiczną. Nie potrafi wziąć na siebie odpowiedzialności za własne czyny, jego egocentryczne zachowanie nastawione jest na zminimalizowanie wielkości własnej winy. Nie
dostrzega krzywdy, jaką wyrządził własnym dzieciom, a wręcz sam oczekuje od nich opieki i pożałowania.
Ta groteskowa opowieść w humorystyczny sposób stara się przedstawić widzowi dramat, jakim naznaczone jest wiele domów. Gdzie pod osłoną nocy , z dala od wzroku otoczenia, pod pozą ojcowskiej miłości,
krzywdzone są najniewinniejsze z istot- dzieci. Bez użycia pięści, przerzucając odpowiedzialność za własne niepowodzenia na niewinnego człowieka, wyrządzana jest krzywda, której piętno odciska się w psychice
na całe życie. Gwałt nie tylko cielesny, ale również emocjonalny, który wywołuje w dziecięcej psychice spustoszenie. Gwałt o tyle okrutny, iż dokonany przez najbliższą osobę, która miała chronić i otaczać miłością,
której się bezgranicznie ufało, a która w podstępny i okrutny sposób wykorzystała dziecięcą niewinność i wiarę w dobre intencje rodzica.
Film reżyserii Petera Schonau Foga to opowieść, która od zabawnych scen przenosi widza w mroczny świat. Uśmiech na twarzy oglądającego, szybko przeradza się w grymas zniesmaczenia oraz przerażenia okrutną naturą człowieka.
Film polecam każdemu odbiorcy, gdyż problem wykorzystywania dzieci jest coraz częstszym tematem w mediach. Należy uświadomić sobie jego zasięg, a także psychologiczne konsekwencje ponoszone przez ofiary
pedofilów. Mimo, iż sama świadomość istnienia problemu pedofilii napawa ludzi wstrętem i chęcią nie myślenia o nim, to nie można przejść obok niego obojętnym, odwracając się od okrutnej prawdy, a także od
tych którzy nie potrafią jeszcze sami walczyć o swoje prawa i życie.
Autorka recenzji: Katarzyna Mikulska
|
|
|
