Klasa Pana Tourette'a
reżyseria: Peter Werner
(2008)
ang. Front of The class
Gatunek: dramat obyczajowy
Produkcja: USA
Klasa Pana Tourette'a to barwna opowieść o młodym mężczyźnie, zmagającym się z nieokreślonym zaburzeniem. Już od wczesnych lat dziecięcych Brad musiał stawić czoła nieakceptującemu, jego dziwnego zachowania,
otoczeniu. Nieprawidłowo zdiagnozowane objawy tikowe, dziwne dźwięki budzą wśród kolegów, nauczycieli, a nawet ojca chłopca irytację i brak zrozumienia. Brad w swoim młodym wieku stał się źródłem kpin i szyderstw,
jednak nie poddaje się i ze wszystkich sił stara się udowodnić, że nie ma wpływu na swoje nietypowe zachowanie. Chłopca w tych staraniach nieustannie wspiera oddana matka oraz brat. Wsparcie to jest bardzo ważne
dla Brada, nie tylko daje mu siłę do tego, aby walczyć z przeciwnościami losu, ale również, aby zaakceptować swoją wyjątkowość. Podczas kolejnej wizyty u specjalisty, Matka Brada zwraca uwagę lekarza na pewne
zaburzenie neurologiczne, które objawia się występowaniem licznych tików ruchowych i werbalnych. Tym niezwykłym zaburzeniem jest zespół Tourette'a. Taka diagnoza niewątpliwie zmienia sytuację chłopca. Nabiera
on większej pewności siebie, a także wyzbywa się poczucia winny względem ojca, któremu z trudnością przyszło zaakceptowanie odmienności syna.
Z upływem czasu Brad zaprzyjaźnia się z wiernym towarzyszem "Panem Tourette'em", choroba staje się jego główną motywacją do podjęcia wyzwania, jakim jest bycie nauczycielem. Uzyskanie pracy w tym zawodzie staje
się obsesją mężczyzny. Po bardzo długich poszukiwaniach, niezliczonych rozmowach rekrutacyjnych oraz po kilku chwilach zwątpienia, Brad osiąga wymarzony cel. Podejmuje pracę z uczniami klasy 2 i już po pierwszych
zajęciach staje się ich ulubieńcem. Jego talent nauczycielski doceniają również rodzice oraz dyrekcja szkoły, co stanowi dodatkową motywację do pracy. Brad jest bez reszty zaangażowany w prowadzone przez siebie
zajęcia, pomysły na realizację lekcji nie mają końca. Otwarta postawa i ogromny dystans do zaburzenia ułatwiają młodemu nauczycielowi dotarcie do dzieci, które również zaczynają inaczej patrzeć na odmienność
innych ludzi. Ogromne zaangażowanie w pracę zawodową nie przeszkadza Bradowi na rozwijanie swojego życia uczuciowego, w krótkim czasie poznaje Nancy, z którą tworzą idealną parę. Pasja, optymizm i silna wola
walki, sprawiają, że główny bohater osiąga życiowy sukces i tym samym daje żywe świadectwo tego, że żadna choroba nie może wygrać z determinacją i wiarą w siebie oraz w możliwość spełnienia własnych marzeń.
Film "Klasa Pana Tourette'a" to poruszająca opowieść o sile ludzkiego charakteru. To również cenna nauka tego, że czasami nie warto walczyć z chorobą, a zwyczajnie się z nią zaprzyjaźnić i potraktować jako cząstkę siebie,
bez której nie bylibyśmy już sobą. Historia przedstawiona przez reżysera Petera Werner'a skłania do wielu refleksji: jak postrzegamy odmienność innych osób, jak szybko stygmatyzujemy tych, którzy odróżniają się od ogółu?
Jak często nie zastanawiamy się nad tym, jaki wpływ na życie tej osoby będzie miało to, że ją wyśmiewamy, dyskryminujemy i nie potrafimy okazać zrozumienia? A także jak trudno jest nam udzielić wsparcia drugiemu człowiekowi,
wtedy, gdy go najbardziej potrzebuje. Film ten to również lekcja pokory, tolerancji oraz ogromnej odwagi, którą człowiek musi w sobie odnaleźć, by stawić czoła trudnościom, jakie spotykają go w życiu. Historia Brad'a porusza
tym głębiej, iż oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. Nic tak przecież nie przemawia do człowieka jak scenariusz, który napisało samo życie.
Autorka recenzji: Katarzyna Mikulska
|
|
|
