Poradnik FAQ dla rodziców

6. Moje córka mnie nie słucha, wołam, wołam i nic. Udaje głuchą. Dopiero jak krzyknę to reaguje. Co sobie radzić w takich sytuacjach?

Dzieci lubią sprawdzać, czy rodzice rzeczywiście stosują zapowiadane kary, czy da się nagiąć ich niektóre zasady i do jakiego stopnia należy słuchać poleceń rodzica. Problemem jest też to, jak rodzice mówią do dziecka. Wielu rodziców mówi zbyt wiele do dziecka, zbyt długo, zamieniając lekcję w długi wykład. Dziecko z reguły wyłącza się po kilku pierwszych słowach. Bardzo często też wykrzykują polecenia do swoich dzieci z innego pokoju, a one zajęte zabawą, ledwo co słyszą.

Możesz o wiele skuteczniej zwrócić uwagę dziecka, jeśli podejdziesz do niego, obniżysz do poziomu jego wzroku i porozmawiasz z nim twarzą w twarz. Wtedy na pewno nie zostaniesz zignorowany. Wydawanie poleceń z odległości kilku metrów, gdy córka zajęta jest zabawą, skończy się ignorowaniem. Dlatego:

   Dawaj proste, zrozumiałe polecenia
Postaraj się, by twoje polecenia były krótkie, czytelne. Sugeruj właściwe wykonanie polecenia, a nie krytykuj postępowania dziecka. Dlatego zamiast np. powiedzieć "dlaczego nigdy nie sprzątasz zabawek po skończonej zabawie?", powiedź : "pozbieraj teraz proszę zabawki z podłogi i włóż je do pudełka". Dzieci chętniej słuchają, gdy wiedzą, że nie czeka ich długi wykład, moralizowanie.

   Najpierw zwróć mu uwagę potem mów
Zanim zaczniesz mówić, zwróć uwagę córki i spraw, by na ciebie spojrzała. Możesz delikatnie unieś jej podbródek, aby popatrzyła ci w oczy. Możesz podejść do niej, dotknąć jej ramienia i powiedzieć "proszę spójrz na mnie i posłuchaj"

   Chwal prawidłowe wykonanie twoich poleceń

   Reguła "Jeśli... wtedy..."
Dzieci chętniej biorą się do wykonania jakiegoś polecenia, zadania, gdy powie się im, że gdy skończą, będą mogły zająć się tym, na co mają ochotę. np. "gdy umyjesz ręce, zjemy lody", "gdy odrobisz lekcje, możesz włączyć telewizor i obejrzeć bajkę"

Kiedy to co mówisz pozostaje w zgodzie z tym co robisz, dziecko nabiera zaufania do twoich słów i uczy stojących za nimi zasad. Gdy czyny rozmijają się ze słowami, zaczyna ignorować słowa i opierać swoje przekonania na tym, czego doświadcza.